Στην Python, μια μεταβλητή αναπαριστά ένα όνομα που συσχετίζεται με μια τιμή. Για να δημιουργήσετε μια μεταβλητή, απλώς αναθέστε μια τιμή σε ένα όνομα με τη χρήση του τελεστή ‘=’.
Η Python χαρακτηρίζεται από δυναμική τυποποίηση μεταβλητών, που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να καθορίσετε τον τύπο της μεταβλητής προτού τη χρησιμοποιήσετε. Η Python αναγνωρίζει αυτομάτως τον τύπο της μεταβλητής βάσει της τιμής που της εκχωρείται.
Για παράδειγμα, η ακόλουθη γραμμή κώδικα δημιουργεί μια μεταβλητή με το όνομα “x” και την τιμή 5:
x = 5
Η Python αναγνωρίζει αυτόματα ότι η μεταβλητή “x” είναι ακέραια αριθμητική (integer), επειδή η τιμή που ανατίθεται είναι ακέραιος αριθμός.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις μεταβλητές στην Python για να αποθηκεύσετε τιμές, να τις χρησιμοποιήσετε σε πράξεις ή για να περάσετε τιμές ως ορίσματα σε συναρτήσεις.
[adinserter block=”2″]
Παραδείγματα δημιουργίας μεταβλητών στην Python:
# Δημιουργία μιας μεταβλητής με τιμή ακέραιου αριθμού x = 5 print(x) # Δημιουργία μιας μεταβλητής με τιμή κειμένου name = "John" print(name) # Δημιουργία μιας μεταβλητής με τιμή αληθούς (Boolean) is_cool = True print(is_cool)
Το παραπάνω πρόγραμμα δημιουργεί τρεις μεταβλητές με τις τιμές 5, “John” και True αντίστοιχα. Η print() συνάρτηση χρησιμοποιείται για να εμφανίσει την τιμή κάθε μεταβλητής στο τερματικό.
Στον προγραμματισμό, το casting είναι η διαδικασία μετατροπής μιας μεταβλητής από έναν τύπο δεδομένων σε έναν άλλο τύπο δεδομένων. Το casting είναι χρήσιμο όταν θέλουμε να εκτελέσουμε μια πράξη ή μια συνάρτηση που δέχεται μια διαφορετική κλάση αντικειμένου από τον τύπο της μεταβλητής μας. Για παράδειγμα, μπορούμε να μετατρέψουμε μια μεταβλητή από ακέραιο αριθμό σε δεκαδικό αριθμό για να εκτελέσουμε μια πράξη που απαιτεί δεκαδικό αριθμό.
Στην Python, το casting γίνεται χρησιμοποιώντας τους τελεστές int(), float(), str() ανάλογα με τον τύπο δεδομένων που θέλουμε να μετατρέψουμε τη μεταβλητή μας. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να μετατρέψουμε μια μεταβλητή από ακέραιο σε δεκαδικό αριθμό, χρησιμοποιούμε τον τελεστή float() για να μετατρέψουμε τη μεταβλητή μας σε δεκαδικό αριθμό.
Παρακάτω παρουσιάζονται μερικά παραδείγματα του πώς λειτουργεί το casting στην Python:
# Casting από int σε float x = 5 y = float(x) print(y) # Output: 5.0 # Casting από float σε int x = 2.7 y = int(x) print(y) # Output: 2 # Casting από string σε int x = "3" y = int(x) print(y) # Output: 3 # Casting από string σε float x = "3.2" y = float(x) print(y) # Output: 3.2 # Casting από int σε string x = 5 y = str(x) print(y) # Output: "5"
[adinserter block=”3″]
Στο παραπάνω παράδειγμα, βλέπουμε πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνάρτηση float(), int() ή str() για να κάνουμε casting από έναν τύπο δεδομένων σε έναν άλλο τύπο δεδομένων. Παρατηρούμε ότι το αποτέλεσμα του casting είναι μια μεταβλητή με τον νέο τύπο δεδομένων που προσδιορίζουμε με τη συνάρτηση.
Στον προγραμματισμό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνάρτηση type() για να πάρουμε τον τύπο δεδομένων μιας μεταβλητής στην Python. Η συνάρτηση type() επιστρέφει την κλάση αντικειμένου της μεταβλητής, δηλαδή τον τύπο δεδομένων της μεταβλητής.
Για παράδειγμα, αν θέλουμε να μάθουμε τον τύπο δεδομένων της μεταβλητής x, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνάρτηση type(x). Αν η τιμή της μεταβλητής είναι ακέραιος αριθμός, η συνάρτηση type() θα επιστρέψει την κλάση int. Αν η τιμή της μεταβλητής είναι δεκαδικός αριθμός, η συνάρτηση type() θα επιστρέψει την κλάση float. Αν η τιμή της μεταβλητής είναι αλφαριθμητικό, η συνάρτηση type() θα επιστρέψει την κλάση str κ.λπ.
Παρακάτω παρουσιάζονται μερικά παραδείγματα στην Python:
# Παράδειγμα με integer x = 5 print(type(x)) # Output: <class 'int'> # Παράδειγμα με float y = 2.5 print(type(y)) # Output: <class 'float'> # Παράδειγμα με string z = "Hello, world!" print(type(z)) # Output: <class 'str'> # Παράδειγμα με boolean w = True print(type(w)) # Output: <class 'bool'>
Στα παραπάνω παραδείγματα, η συνάρτηση type() επιστρέφει την κλάση αντικειμένου της κάθε μεταβλητής. Ο τύπος δεδομένων είναι σημαντικός στον προγραμματισμό καθώς επηρεάζει την τρόπο με τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις μεταβλητές και τις συναρτήσεις.
Οι μεταβλητές συμβολοσειράς στην Python μπορούν να δηλωθούν είτε χρησιμοποιώντας μονά είτε διπλά εισαγωγικά και είναι ισοδύναμες. Επιλέγοντας το ποιο στυλ να χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από τις προτιμήσεις του προγραμματιστή ή από την ήδη υπάρχουσα σύμβαση στον κώδικα. Εντούτοις, είναι σημαντικό να διατηρείται η συνέπεια στο στυλ που επιλέγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κώδικα για λόγους αισθητικής και ευανάγνωστης κωδικοποίησης.
Παρακάτω παρουσιάζονται μερικά παραδείγματα:
# Χρήση μονά εισαγωγικά x = 'Αυτή είναι μια συμβολοσειρά με μονά εισαγωγικά' print(x) # Χρήση διπλά εισαγωγικά y = "Αυτή είναι μια συμβολοσειρά με διπλά εισαγωγικά" print(y) # Χρήση μονά εισαγωγικά μέσα σε διπλά εισαγωγικά z = "Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει μια μονά 'εισαγωγικά'" print(z) # Χρήση διπλά εισαγωγικά μέσα σε μονά εισαγωγικά w = 'Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει διπλά "εισαγωγικά"' print(w)
Στα παραπάνω παραδείγματα, οι συμβολοσειρές δηλώνονται είτε με μονά είτε με διπλά εισαγωγικά, ενώ μπορούν να περιλαμβάνουν και εισαγωγικά του αντίθετου τύπου μέσα στο κείμενο.
Στην Python, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε μονά εισαγωγικά είτε διπλά εισαγωγικά για να δηλώσετε συμβολοσειρές. Η επιλογή μεταξύ μονών ή διπλών εισαγωγικών είναι θέμα προτίμησης, καθώς δεν επηρεάζει τη λειτουργία του κώδικα.
Η μοναδική διαφορά μεταξύ των δύο είναι στη δυνατότητα της συμβολοσειράς να περιέχει μονά ή διπλά εισαγωγικά μέσα της. Για παράδειγμα, μπορείτε να ορίσετε μια συμβολοσειρά χρησιμοποιώντας μονά εισαγωγικά και να περιλάβετε διπλά εισαγωγικά μέσα της:
my_string = 'Αυτή είναι μια συμβολοσειρά που περιέχει "διπλά εισαγωγικά" μέσα της.'
Αντίστοιχα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διπλά εισαγωγικά για τη δήλωση μιας συμβολοσειράς που περιέχει μονά εισαγωγικά:
my_string = "Αυτή είναι μια συμβολοσειρά που περιέχει 'μονά εισαγωγικά' μέσα της."
Ουσιαστικά, μπορείτε να επιλέξετε τα εισαγωγικά που είναι πιο βολικά για εσάς, ανάλογα με τις απαιτήσεις του κώδικά σας.
[adinserter block=”4″]
Αν η συμβολοσειρά περιέχει μόνα εισαγωγικά, τότε μπορεί να δηλωθεί με διπλά εισαγωγικά, και το αντίστροφο. Παραδείγματος χάρη:
x = "Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει μονά 'εισαγωγικά'" y = 'Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει διπλά "εισαγωγικά"'
Ωστόσο, αν η συμβολοσειρά περιέχει τόσο μονά όσο και διπλά εισαγωγικά, τότε πρέπει να γίνει χρήση του αντίθετου τύπου εισαγωγικού για τη δήλωση της συμβολοσειράς, ή να χρησιμοποιηθούν αποδιορθωτικά στοιχεία (escape characters). Παραδείγματος χάρη:
x = "Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει διπλά \"εισαγωγικά\" και μονά 'εισαγωγικά'" y = 'Αυτή η συμβολοσειρά περιέχει μονά \'εισαγωγικά\' και διπλά "εισαγωγικά
Στην Python, οι ονομασίες μεταβλητών (variable names) είναι case-sensitive, που σημαίνει ότι οι μεταβλητές x, X και x1 θεωρούνται διαφορετικές μεταξύ τους.
Παραδείγματα:
x = 5 X = "Αυτό είναι μια συμβολοσειρά" print(x) # Εκτύπωση της μεταβλητής x print(X) # Εκτύπωση της μεταβλητής X x1 = "Αυτή είναι μια ακόμα συμβολοσειρά" print(x1) # Εκτύπωση της μεταβλητής x1 # Προσπάθεια εκτύπωσης μιας μεταβλητής με λάθος ονομασία print(X1) # Προκαλεί σφάλμα (NameError) καθώς η μεταβλητή X1 δεν έχει οριστεί