Στην Python, ο τύπος boolean αντιπροσωπεύει την αληθή ή την ψευδής τιμή. Η τιμή True αντιστοιχεί στο αληθές, ενώ η τιμή False αντιστοιχεί στο ψευδές.
Για να δημιουργήσουμε μια μεταβλητή boolean στην Python, μπορούμε απλά να της αναθέσουμε τις τιμές True ή False, όπως παραδείγματος χάριν:
is_raining = True has_passed_exam = False
Επιπλέον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λογικούς τελεστές για σύγκριση τιμών ή για την εκτέλεση λογικών πράξεων. Οι συνηθέστεροι λογικοί τελεστές είναι οι εξής:
- Ο τελεστής
and: Επιστρέφει True μόνο εάν και οι δύο τελεστέοι είναι True. - Ο τελεστής
or: Επιστρέφει True εάν τουλάχιστον ένας από τους τελεστέους είναι True. - Ο τελεστής
not: Επιστρέφει την αντίθετη τιμή από αυτήν που δίνεται.
Παρακάτω παραθέτω ένα παράδειγμα για να επιδείξω τη χρήση των λογικών τελεστών:
x = 5 y = 10 print(x > 3 and y < 20) # Επιστρέφει True, καθώς και οι δύο συνθήκες είναι αληθείς print(x > 7 or y < 3) # Επιστρέφει False, καθώς καμία από τις δύο συνθήκες δεν είναι αληθής print(not(x > 7)) # Επιστρέφει True, καθώς η συνθήκη δεν είναι αληθής και το not αντιστρέφει την τιμή
Με τη χρήση των λογικών τελεστών, μπορούμε να δημιουργήσουμε πιο σύνθετες συνθήκες και να εκτελέσουμε διάφορες λογικές πράξεις στην Python.
Παρακάτω έχουμε μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση των boolean στην Python:
Παράδειγμα 1: Δημιουργία boolean μεταβλητής
is_raining = True # Δημιουργία μιας μεταβλητής με τιμή True για να αντιπροσωπεύει την κατάσταση της βροχής is_sunny = False # Δημιουργία μιας μεταβλητής με τιμή False για να αντιπροσωπεύει την κατάσταση του ηλιοφάνειας
Ο παραπάνω κώδικας δημιουργεί δύο μεταβλητές is_raining και is_sunny για να αναπαραστήσει την κατάσταση του καιρού. Η μεταβλητή is_raining έχει τιμή True, που υποδηλώνει ότι βρέχει, ενώ η μεταβλητή is_sunny έχει τιμή False, που υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει ηλιοφάνεια.
Αυτές οι μεταβλητές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αντιπροσωπεύσουν διάφορες συνθήκες και καταστάσεις σε ένα πρόγραμμα, όπως ο καιρός, η κατάσταση ενός συστήματος κλπ.
Παράδειγμα 2: Χρήση λογικών τελεστών
x = 5 # Ορισμός της μεταβλητής x με την τιμή 5 y = 10 # Ορισμός της μεταβλητής y με την τιμή 10 result = (x < y) and (y < 15) # Ορισμός της μεταβλητής result με τη λογική έκφραση (x < y) and (y < 15) print(result) # Εκτύπωση της τιμής της μεταβλητής result
Στον παραπάνω κώδικα, ορίζουμε δύο μεταβλητές x και y με τιμές 5 και 10 αντίστοιχα. Στην επόμενη γραμμή, δημιουργούμε μια νέα μεταβλητή result και την εκχωρούμε με τη λογική έκφραση (x < y) and (y < 15).
Η έκφραση αυτή αξιολογείται ως εξής:
- Το
(x < y)ελέγχει αν η τιμή της μεταβλητήςxείναι μικρότερη από την τιμή της μεταβλητήςy. Στην περίπτωση μας, αυτή η συνθήκη είναι αληθής. - Το
(y < 15)ελέγχει αν η τιμή της μεταβλητήςyείναι μικρότερη από τον αριθμό 15. Και αυτή η συνθήκη είναι αληθής.
Η έκφραση (x < y) and (y < 15) αξιολογείται ως True and True, και καθώς και οι δύο συνθήκες είναι αληθείς, η τελική τιμή της result είναι True.
Τέλος, με τη χρήση της εντολής print(), εκτυπώνουμε την τιμή της μεταβλητής result, η οποία είναι True.
Παράδειγμα 3: Εκτέλεση διαφορετικών εντολών βάσει της τιμής μιας boolean μεταβλητής
is_raining = True # Ορισμός μιας μεταβλητής με τιμή True που υποδηλώνει αν βρέχει
if is_raining: # Έλεγχος της συνθήκης αν βρέχει
print("Πρέπει να πάρετε ομπρέλα") # Εκτύπωση μηνύματος αν η συνθήκη είναι αληθής
else:
print("Δεν χρειάζεται να πάρετε ομπρέλα") # Εκτύπωση μηνύματος αν η συνθήκη είναι ψευδής
Στον παραπάνω κώδικα, ορίζουμε μια μεταβλητή is_raining με τιμή True, που υποδηλώνει αν βρέχει. Έπειτα, χρησιμοποιούμε μια δομή ελέγχου if-else για να ελέγξουμε την τιμή της μεταβλητής is_raining.
Αν η συνθήκη is_raining είναι αληθής (True), τότε εκτελείται ο κώδικας μέσα στην πρώτη περίπτωση του if και εκτυπώνεται το μήνυμα “Πρέπει να πάρετε ομπρέλα”.
Αν η συνθήκη is_raining είναι ψευδής (False), τότε εκτελείται ο κώδικας μέσα στο else και εκτυπώνεται το μήνυμα “Δεν χρειάζεται να πάρετε ομπρέλα”.
Η εκτέλεση του κώδικα θα εξαρτηθεί από την τιμή της μεταβλητής is_raining. Αν είναι True, θα εμφανιστεί το μήνυμα “Πρέπει να πάρετε ομπρέλα”, αλλιώς θα εμφανιστεί το μήνυμα “Δεν χρειάζεται να πάρετε ομπρέλα”.
Η συνάρτηση bool() στην Python χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της τιμής μιας μεταβλητής ή μιας έκφρασης και επιστρέφει την τιμή True ή False ανάλογα με την αποτίμηση αυτής της τιμής.
Όταν περνάμε μια τιμή στη συνάρτηση bool(), εκτελείται η αξιολόγηση της τιμής αυτής. Αν η τιμή είναι αληθής ή διάφορη του μηδενός, τότε η bool() επιστρέφει την τιμή True. Αν η τιμή είναι ψευδής ή μηδέν, τότε η bool() επιστρέφει την τιμή False.
Η συνάρτηση bool() είναι χρήσιμη για την εκτέλεση λογικών ελέγχων και συνθηκών στον κώδικα, καθώς μας επιτρέπει να εξετάσουμε αν μια τιμή είναι αληθής ή ψευδής.
[adinserter block=”2″]
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν πώς να αξιολογήσετε μια μεταβλητή ή μια έκφραση χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση bool() στην Python:
Παράδειγμα 1: Αξιολόγηση μιας συμβολοσειράς και ενός αριθμού
print(bool("Γειά σου")) # Εκτυπώνει True, αφού το αλφαριθμητικό "Γειά σου" δεν είναι κενό και θεωρείται True
print(bool(42)) # Εκτυπώνει True, αφού ο αριθμός 42 θεωρείται True
Η συνάρτηση bool() χρησιμοποιείται για να μετατρέψει μια τιμή σε λογική (boolean) τιμή, δηλαδή True ή False, ανάλογα με την αξία της τιμής.
Στην πρώτη εκτύπωση, το αλφαριθμητικό “Γειά σου” δεν είναι κενό, άρα θεωρείται αληθές (True), και επομένως η συνάρτηση bool("Γειά σου") επιστρέφει True.
Στη δεύτερη εκτύπωση, ο αριθμός 42 θεωρείται αληθής (True) στην Python, και επομένως η συνάρτηση bool(42) επιστρέφει True.
Παράδειγμα 2: Αξιολόγηση δύο μεταβλητών
x = "Γειά σου" y = 0 print(bool(x)) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό x δεν είναι κενό print(bool(y)) # Επιστρέφει False αφού η τιμή του y είναι μηδενική
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε μια μεταβλητή x με την τιμή “Γειά σου” και μια μεταβλητή y με την τιμή 0. Η ενσωματωμένη συνάρτηση bool() καλείται με αυτές τις μεταβλητές ως ορίσματα και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με την περιχόμενο της κάθε μεταβλητής.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό x δεν είναι κενό, οπότε η συνάρτηση bool(x) επιστρέφει την τιμή True. Αντίθετα, η μεταβλητή y έχει την τιμή 0, η οποία θεωρείται “ψευδής” (False) ανάλογα με τον κανόνα αντιστοίχισης των αριθμητικών τιμών σε λογικές τιμές στην Python. Έτσι, η συνάρτηση bool(y) επιστρέφει την τιμή False.
Παράδειγμα 3: Αξιολόγηση μιας έκφρασης
x = 5 y = 10 result = x + y print(bool(result)) # Επιστρέφει True αφού το result δεν είναι μηδενικό
Στον παραπάνω κώδικα, οι μεταβλητές x και y έχουν αντίστοιχα τις τιμές 5 και 10. Στη συνέχεια, δημιουργείται μια νέα μεταβλητή result που περιέχει το άθροισμα των x και y, δηλαδή την τιμή 15.
Η συνάρτηση bool() καλείται με τη μεταβλητή result ως όρισμα. Επειδή η τιμή της result είναι μη μηδενική, η συνάρτηση bool(result) επιστρέφει την τιμή True.
Στην Python, σχεδόν οποιαδήποτε τιμή αξιολογείται ως True αν έχει κάποιο είδος περιεχομένου.
[adinserter block=”3″]
Παρακάτω παρατίθενται μερικά παραδείγματα που δείχνουν ποιες τιμές αξιολογούνται ως True και ποιες ως False στην Python:
bool("Hello") # True, γιατί η συμβολοσειρά "Hello" έχει περιεχόμενο
bool(15) # True, γιατί ο αριθμός 15 είναι μη μηδενικός
bool(["apple", "banana", "cherry"]) # True, γιατί η λίστα έχει περιεχόμενο
bool(("apple", "banana", "cherry")) # True, γιατί η πλειάδα έχει περιεχόμενο
bool({"name" : "John", "age" : 36}) # True, γιατί το λεξικό έχει περιεχόμενο
bool(3.14) # True, γιατί ο αριθμός 3.14 είναι μη μηδενικός
bool(True) # True, γιατί η τιμή είναι True
bool([""]) # True, γιατί η λίστα έχει μια στοιχειώδη συμβολοσειρά
bool(0) # False, γιατί ο αριθμός 0 είναι μηδενικός
bool("") # False, γιατί η συμβολοσειρά είναι κενή
bool([]) # False, γιατί η λίστα είναι κενή
bool(()) # False, γιατί η πλειάδα είναι κενή
bool({}) # False, γιατί το λεξικό είναι κενό
bool(None) # False, γιατί η τιμή είναι None
bool(False) # False, γιατί η τιμή είναι False
Στην πράξη, η Python χρησιμοποιεί τις τιμές True και False σε πολλές καταστάσεις για να αξιολογήσει την επιστροφή των συναρτήσεων και για να καθορίσει ποιος κώδικας πρέπει να εκτελεστεί.
Παρακάτω παρατίθενται μερικά παραδείγματα:
Παράδειγμα 1: Χρήση της τιμής True για να ελέγξετε αν ένα αντικείμενο υπάρχει σε μια λίστα:
fruits = ["apple", "banana", "cherry"]
# Έλεγχος αν το "apple" υπάρχει στη λίστα fruits
if "apple" in fruits:
# Εάν το "apple" υπάρχει στη λίστα, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print("Yes, 'apple' is in the fruits list") # Εκτυπώνει το μήνυμα επειδή το "apple" υπάρχει στη λίστα fruits
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε μια λίστα με ονόματα φρούτων με τη μεταβλητή fruits. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούμε μια συνθήκη if για να ελέγξουμε αν το “apple” υπάρχει στη λίστα fruits.
Η συνθήκη if "apple" in fruits ελέγχει αν η υποσυμβολοσειρά “apple” βρίσκεται μέσα στη λίστα fruits. Εφόσον αυτή η συνθήκη είναι αληθής, εκτελείται η εντολή print("Yes, 'apple' is in the fruits list"), και έτσι εμφανίζεται το μήνυμα “Yes, ‘apple’ is in the fruits list” στην οθόνη.
Παράδειγμα 2: Χρήση των τιμών True και False για να αξιολογήσουμε την επιστροφή μιας συνάρτησης:
def check_even(num):
# Έλεγχος αν το num είναι άρτιο
if num % 2 == 0:
return True # Επιστροφή True εάν το num είναι άρτιο
else:
return False # Επιστροφή False εάν το num δεν είναι άρτιο
# Εκτύπωση του αποτελέσματος κλήσης της συνάρτησης check_even με διάφορες τιμές
print(check_even(4)) # Εκτυπώνει True, καθώς το 4 είναι άρτιο
print(check_even(5)) # Εκτυπώνει False, καθώς το 5 δεν είναι άρτιο
Στον παραπάνω κώδικα, ορίζεται η συνάρτηση check_even, η οποία παίρνει έναν ακέραιο αριθμό ως όρισμα (num). Μέσα στη συνάρτηση, γίνεται έλεγχος αν ο αριθμός num είναι άρτιος με την συνθήκη num % 2 == 0. Αν η συνθήκη είναι αληθής, τότε η συνάρτηση επιστρέφει True, δηλαδή το num είναι άρτιος. Αν η συνθήκη είναι ψευδής, τότε η συνάρτηση επιστρέφει False, δηλαδή το num δεν είναι άρτιος.
Στη συνέχεια, η συνάρτηση check_even καλείται δύο φορές, με τις τιμές 4 και 5, αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα των κλήσεων εκτυπώνονται στην οθόνη. Συγκεκριμένα, η κλήση check_even(4) επιστρέφει True, καθώς το 4 είναι άρτιος αριθμός, και η κλήση check_even(5) επιστρέφει False, καθώς το 5 δεν είναι άρτιος αριθμός.
Στην Python, υπάρχουν λίγες τιμές που αξιολογούνται ως False. Όταν χρησιμοποιούνται σε συνθήκες, αυτές οι τιμές ερμηνεύονται ως False. Οι τιμές αυτές είναι:
- Κενές τιμές: Οι παρενθέσεις (), οι αγκύλες [], οι αγκύλες {} και το κενό string “” (αντιπροσωπεύουν κενές λίστες, πλειάδες, λεξικά και συμβολοσειρές αντίστοιχα).
- Ο αριθμός 0 (αντιπροσωπεύει την αριθμητική τιμή μηδέν).
- Η τιμή None (αντιπροσωπεύει την έλλειψη τιμής ή το “τίποτα”).
- Η τιμή False (αντιπροσωπεύει την λογική τιμή ψευδές).
Όταν μια τιμή δεν είναι μία από τις παραπάνω, τότε αξιολογείται ως True.
[adinserter block=”4″]
Παρακάτω παρατίθενται μερικά παραδείγματα:
Παράδειγμα 1: Χρήση της τιμής False για να αποφανθείτε εάν ένα αντικείμενο είναι κενό:
x = ""
# Έλεγχος αν η μεταβλητή x είναι κενή
if not x:
# Εάν η μεταβλητή x είναι κενή, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print("x is empty")
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε τη μεταβλητή x που έχει αρχικοποιηθεί με ένα κενό string (“”). Η συνθήκη if not x ελέγχει αν η μεταβλητή x είναι κενή, δηλαδή αν δεν περιέχει κάποιο χαρακτήρα. Εφόσον η συνθήκη είναι αληθής, εκτελείται η εντολή print("x is empty"), και έτσι εμφανίζεται το μήνυμα “x is empty” στην οθόνη.
Παράδειγμα 2: Χρήση της τιμής False για να αποφανθείτε εάν μια λίστα είναι κενή:
fruits = []
# Έλεγχος αν η λίστα fruits είναι άδεια
if not fruits:
# Εάν η λίστα fruits είναι άδεια, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print("The fruits list is empty")
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε μια κενή λίστα με ονομασία fruits. Η συνθήκη if not fruits ελέγχει αν η λίστα fruits είναι άδεια, δηλαδή αν δεν περιέχει κανένα στοιχείο. Εφόσον η συνθήκη είναι αληθής, εκτελείται η εντολή print("The fruits list is empty"), και έτσι εμφανίζεται το μήνυμα “The fruits list is empty” στην οθόνη.
Παράδειγμα 3: Χρήση της τιμής False για να αποφανθείτε εάν ένας αριθμός είναι 0:
num = 0
# Έλεγχος εάν ο αριθμός είναι μηδέν
if not num:
# Εάν ο αριθμός είναι μηδέν, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print("The number is zero")
Στον παραπάνω κώδικα, η συνθήκη if not num ελέγχει αν ο αριθμός num είναι αληθής (δηλαδή μηδέν). Εφόσον η συνθήκη είναι αληθής, εκτελείται η εντολή print("The number is zero"), και το μήνυμα “The number is zero” εμφανίζεται στην οθόνη.
Παράδειγμα 4: Χρήση της τιμής False για να αποφανθείτε εάν μια μεταβλητή έχει τιμή None:
name = None
# Έλεγχος εάν η μεταβλητή name δεν έχει καθοριστεί (έχει την τιμή None)
if not name:
# Εάν η μεταβλητή name δεν έχει καθοριστεί, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print("The name is not defined")
Στον παραπάνω κώδικα, η μεταβλητή name έχει αρχικοποιηθεί με την τιμή None, που αντιπροσωπεύει την έλλειψη καθορισμένης τιμής. Η συνθήκη if not name ελέγχει εάν η μεταβλητή name είναι αληθής, δηλαδή εάν δεν έχει καθοριστεί (έχει την τιμή None). Αφού η συνθήκη είναι αληθής, εκτελείται η εντολή print("The name is not defined"), και έτσι εμφανίζεται το μήνυμα “The name is not defined” στην οθόνη.
Συνολικά, οι τιμές που αξιολογούνται ως False στην Python είναι λίγες και συνήθως αφορούν κενές τιμές, τον αριθμό 0 και την τιμή None.
[adinserter block=”5″]
Μπορούμε να δημιουργήσουμε συναρτήσεις που επιστρέφουν μια τιμή Boolean (True ή False) στην Python. Για παράδειγμα:
Παράδειγμα 1: Συνάρτηση που ελέγχει αν ένας αριθμός είναι περιττός ή άρτιος:
def is_even(num):
# Έλεγχος αν το num είναι ζυγός αριθμός
if num % 2 == 0:
return True
else:
return False
# Κλήση της συνάρτησης is_even με τον αριθμό 4
print(is_even(4)) # Εμφανίζει: True
# Κλήση της συνάρτησης is_even με τον αριθμό 7
print(is_even(7)) # Εμφανίζει: False
Η συνάρτηση is_even δέχεται έναν αριθμό num ως είσοδο. Στη συνέχεια, ελέγχει αν ο αριθμός num είναι ζυγός. Αν ο αριθμός είναι ζυγός (δηλαδή ο υπόλοιπος της διαίρεσής του με το 2 είναι 0), τότε η συνάρτηση επιστρέφει την τιμή True. Αλλιώς, αν ο αριθμός είναι μονός, η συνάρτηση επιστρέφει την τιμή False.
Στη συνέχεια, καλούμε τη συνάρτηση is_even δύο φορές: μια φορά με τον αριθμό 4 και μια φορά με τον αριθμό 7. Το αποτέλεσμα εκτυπώνεται στην οθόνη και είναι ανάλογα με την ζυγότητα του αριθμού: True αν είναι ζυγός και False αν είναι μονός.
Παράδειγμα 2: Συνάρτηση που ελέγχει αν ένα string έχει μήκος μεγαλύτερο από 5 χαρακτήρες:
def is_long(string):
# Έλεγχος του μήκους του string
if len(string) > 5:
# Αν το μήκος του string είναι μεγαλύτερο από 5, επιστρέφεται True
return True
else:
# Σε διαφορετική περίπτωση, επιστρέφεται False
return False
# Κλήση της συνάρτησης is_long με διάφορα strings
print(is_long("Python")) # Εμφανίζει: False
print(is_long("Hello World")) # Εμφανίζει: True
Η συνάρτηση is_long δέχεται ένα string ως όρισμα και ελέγχει εάν το μήκος του είναι μεγαλύτερο από 5 χαρακτήρες. Αν το μήκος είναι μεγαλύτερο, η συνάρτηση επιστρέφει True, διαφορετικά επιστρέφει False. Στο παράδειγμα, καλούμε τη συνάρτηση is_long με δύο διαφορετικά strings και εμφανίζουμε τα αποτελέσματα στην οθόνη. Για το string “Python” το μήκος είναι 6, οπότε εμφανίζεται False, ενώ για το string “Hello World” το μήκος είναι 11, οπότε εμφανίζεται True.
Οι συναρτήσεις που επιστρέφουν μια τιμή Boolean μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο συνθηκών if για να ελέγξουν αν είναι αληθές ή ψευδές μια συνθήκη. Παραδείγματα:
Παράδειγμα 1: Χρήση μιας συνάρτησης για να ελέγξετε αν ένας αριθμός είναι περιττός:
def is_odd(num):
# Έλεγχος αν ο αριθμός είναι περιττός
if num % 2 != 0:
return True
else:
return False
x = 7
# Έλεγχος αν ο αριθμός x είναι περιττός χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση is_odd()
if is_odd(x):
# Εάν ο αριθμός x είναι περιττός, τότε εκτυπώνεται το παρακάτω μήνυμα
print(f"{x} is odd")
Στον παραπάνω κώδικα, η συνάρτηση is_odd() δέχεται έναν αριθμό num ως όρισμα. Ελέγχει αν ο αριθμός είναι περιττός ελέγχοντας αν ο υπόλοιπος της διαίρεσης του αριθμού με το 2 είναι διάφορος του μηδενός. Αν η συνθήκη είναι αληθής, επιστρέφεται η τιμή True, δηλαδή ο αριθμός είναι περιττός. Αν η συνθήκη είναι ψευδής, επιστρέφεται η τιμή False, δηλαδή ο αριθμός είναι άρτιος.
Στη συνέχεια, ορίζεται η μεταβλητή x με την τιμή 7. Με τη χρήση της συνθήκης if is_odd(x) ελέγχουμε αν ο αριθμός x είναι περιττός καλώντας τη συνάρτηση is_odd(). Αν η συνθήκη είναι αληθής, τότε εκτελείται η εντολή print(f"{x} is odd") και εμφανίζεται το μήνυμα “7 is odd” στην οθόνη.
Στην Python υπάρχουν πολλές ενσωματωμένες συναρτήσεις που επιστρέφουν μια τιμή Boolean. Ας δούμε ένα παράδειγμα με τη συνάρτηση isinstance(), η οποία επιστρέφει True αν ένα αντικείμενο είναι του συγκεκριμένου τύπου δεδομένων και False διαφορετικά.
Παράδειγμα:
x = 5 # Έλεγχος αν η μεταβλητή x είναι τύπου int print(isinstance(x, int)) # Επιστρέφει True # Έλεγχος αν η μεταβλητή x είναι τύπου str print(isinstance(x, str)) # Επιστρέφει False
Στον παραπάνω κώδικα, η μεταβλητή x αρχικοποιείται με την τιμή 5. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούμε τη συνάρτηση isinstance() για να ελέγξουμε τον τύπο της μεταβλητής x. Η συνθήκη isinstance(x, int) ελέγχει αν η x είναι τύπου int, και επιστρέφει True αν αυτό ισχύει. Αντίστοιχα, η συνθήκη isinstance(x, str) ελέγχει αν η x είναι τύπου str, και επιστρέφει False αφού η x δεν είναι αλφαριθμητικό, αλλά ακέραιος αριθμός. Έτσι, τα αποτελέσματα εκτύπωσης θα είναι True και False, αντίστοιχα.
Η συνάρτηση isinstance() μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλούς άλλους τύπους δεδομένων, όπως λίστες, πλειάδες, λεξικά, σετ και πολλούς άλλους.