Η μέθοδος isalnum() στην Python επιτρέπει να ελέγξετε εάν μια συμβολοσειρά περιέχει μόνο αλφαριθμητικούς χαρακτήρες (αλφαβητικούς χαρακτήρες και αριθμούς) και δεν περιέχει κενά ή ειδικούς χαρακτήρες.
Η σύνταξη είναι η εξής: string.isalnum(), όπου string είναι η συμβολοσειρά που επιθυμούμε να ελέγξουμε.
Παράδειγμα χρήσης:
string1 = "abc123" string2 = "abc123!" string3 = "abc 123" print(string1.isalnum()) # Επιστρέφει True, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει μόνο αλφαριθμητικούς χαρακτήρες. print(string2.isalnum()) # Επιστρέφει False, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει και μη αλφαριθμητικούς χαρακτήρες. print(string3.isalnum()) # Επιστρέφει False, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει κενό διάστημα, το οποίο δεν είναι αλφαριθμητικός χαρακτήρας.
Στο παραπάνω παράδειγμα, η μέθοδος επιστρέφει True για την string1 καθώς περιέχει μόνο αλφαριθμητικούς χαρακτήρες, ενώ επιστρέφει False για την string2 και την string3 καθώς περιέχουν ειδικούς χαρακτήρες ή κενά.
ShortCode: [adinserter block=”2″]
Η μέθοδος isalpha() επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες στο string είναι αλφαβητικοί (από a έως z ή από A έως Z). Αν το string περιλαμβάνει κενά ή σύμβολα, τότε επιστρέφεται False.
Παρακάτω παραθέτουμε ένα παράδειγμα:
string1 = "HelloWorld" # Αρχικό αλφαριθμητικό string2 = "Hello World 123" # Αλφαριθμητικό με αριθμούς string3 = "12345" # Αλφαριθμητικό μόνο με αριθμούς print(string1.isalpha()) # Επιστρέφει True, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει μόνο γράμματα print(string2.isalpha()) # Επιστρέφει False, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει και αριθμούς print(string3.isalpha()) # Επιστρέφει False, καθώς το αλφαριθμητικό περιέχει μόνο αριθμούς
Αποτέλεσμα:
True False False
Το string1 αποτελείται μόνο από αλφαβητικούς χαρακτήρες, έτσι η isalpha() επιστρέφει True. Το string2 περιλαμβάνει κενά και αριθμούς, έτσι η isalpha() επιστρέφει False. Το string3 περιλαμβάνει μόνο αριθμούς, έτσι η isalpha() επιστρέφει False.
Η μέθοδος isdecimal() είναι μια συνάρτηση στην Python που χρησιμοποιείται για να ελέγξετε αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται από δεκαδικούς αριθμούς. Αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμοί από το 0 έως το 9, τότε η μέθοδος επιστρέφει True. Σε αντίθετη περίπτωση, επιστρέφει False.
Η σύνταξη της μεθόδου isdecimal() είναι η εξής:
string.isdecimal()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες του string είναι δεκαδικοί αριθμοί, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isdecimal():
Παράδειγμα 1:
string = "12345" print(string.isdecimal()) # Επιστρέφει True
Η μέθοδος isdecimal() καλείται σε ένα αλφαριθμητικό και ελέγχει αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι δεκαδικοί αριθμοί (0-9). Στην περίπτωση του αλφαριθμητικού "12345", όλοι οι χαρακτήρες είναι δεκαδικοί αριθμοί, οπότε η μέθοδος isdecimal() επιστρέφει True.
Παράδειγμα 2:
string = "12.34" print(string.isdecimal()) # Επιστρέφει False
Το παραπάνω κομμάτι κώδικα δημιουργεί μια μεταβλητή string με την τιμή “12.34”. Στη συνέχεια, χρησιμοποιείται η μέθοδος isdecimal() στην μεταβλητή string. Η μέθοδος αυτή επιστρέφει False, καθώς η τιμή του string περιέχει μη δεκαδικούς χαρακτήρες, στην περίπτωση τον χαρακτήρα “.”.
Παράδειγμα 3:
string = "2²" print(string.isdecimal()) # Επιστρέφει False
Η συνάρτηση isdecimal() εκτελείται στο αλφαριθμητικό string και επιστρέφει False. Αυτό σημαίνει ότι το αλφαριθμητικό δεν περιέχει μόνο δεκαδικούς αριθμούς. Στην περίπτωση του παραδείγματος, το αλφαριθμητικό περιλαμβάνει τον χαρακτήρα “²” που δεν είναι δεκαδικός αριθμός, επομένως η συνάρτηση επιστρέφει False.
ShortCode: [adinserter block=”3″]
Στη γλώσσα προγραμματισμού Python, η μέθοδος isdigit() χρησιμοποιείται για να ελέγξει αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται από αριθμούς. Αυτή η μέθοδος επιστρέφει True αν όλα τα χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμοί, δηλαδή αν το αλφαριθμητικό περιέχει μόνο αριθμούς. Σε αντίθετη περίπτωση, επιστρέφει False. Με την χρήση της μεθόδου isdigit(), μπορούμε να εκτελέσουμε έναν έλεγχο για το αν ένα αλφαριθμητικό περιέχει αριθμούς ή όχι.
Η σύνταξη της μεθόδου isdigit() είναι η εξής:
string.isdigit()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες του string είναι αριθμοί, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isdigit():
Παράδειγμα 1:
string = "12345" print(string.isdigit()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελείται από αριθμητικούς χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “12345”. Η μέθοδος isdigit() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί.
Στην περίπτωση αυτή, αφού όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί, η μέθοδος isdigit() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = "12.34" print(string.isdigit()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει μη αριθμητικούς χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “12.34”. Η μέθοδος isdigit() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό περιέχει τον χαρακτήρα “.” που δεν είναι αριθμητικός. Επομένως, η μέθοδος isdigit() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Παράδειγμα 3:
string = "2²" print(string.isdigit()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιλαμβάνει μη αριθμητικούς χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, το αλφαριθμητικό έχει την τιμή “2²”, περιλαμβάνοντας έναν μη αριθμητικό χαρακτήρα, το “²”. Όταν καλείται η μέθοδος isdigit() σε αυτό το αλφαριθμητικό, επιστρέφεται η τιμή False, καθώς όχι όλοι οι χαρακτήρες είναι αριθμητικοί. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Η μέθοδος isidentifier() είναι μια συνάρτηση που χρησιμοποιείται στην Python για να ελέγξετε αν ένα αλφαριθμητικό είναι έγκυρο identifier. Ένα έγκυρο identifier αναφέρεται σε ένα όνομα μεταβλητής, συνάρτησης ή κλάσης στο πρόγραμμά σας.
Για να είναι έγκυρο ένα identifier, πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις:
- Να αποτελείται από γράμμα(τα) ή από τον χαρακτήρα
_. - Να μην αρχίζει με αριθμό.
- Να μην είναι μια κατοχυρωμένη λέξη (reserved word) της Python.
Όταν καλείται η μέθοδος isidentifier() σε ένα αλφαριθμητικό, επιστρέφεται True αν το αλφαριθμητικό είναι έγκυρο identifier και False αν δεν είναι.
Η σύνταξη της μεθόδου isidentifier() είναι η εξής:
string.isidentifier()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν το string είναι έγκυρο identifier, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isidentifier():
Παράδειγμα 1:
string = "my_var" print(string.isidentifier()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελεί έγκυρο αναγνωριστικό (identifier)
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “my_var”. Η μέθοδος isidentifier() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν το αλφαριθμητικό αποτελεί έγκυρο αναγνωριστικό (identifier).
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό “my_var” είναι έγκυρο αναγνωριστικό, αφού πληροί τους κανόνες για τη δημιουργία ονομάτων μεταβλητών στη γλώσσα Python. Άρα, η μέθοδος isidentifier() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = "1var" print(string.isidentifier()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό δεν είναι έγκυρο αναγνωριστικό (identifier)
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “1var”. Η μέθοδος isidentifier() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν το αλφαριθμητικό είναι έγκυρο αναγνωριστικό (identifier) στη γλώσσα Python.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό “1var” περιέχει τον αριθμητικό χαρακτήρα “1” στην αρχή του, το οποίο δεν είναι έγκυρο για ένα αναγνωριστικό στη γλώσσα Python. Επομένως, η μέθοδος isidentifier() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Παράδειγμα 3:
string = "for" print(string.isidentifier()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αντιστοιχεί σε ένα έγκυρο αναγνωριστικό
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “for”. Η μέθοδος isidentifier() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν το αλφαριθμητικό αντιστοιχεί σε ένα έγκυρο αναγνωριστικό (identifier) στη γλώσσα Python.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό “for” αντιστοιχεί σε ένα έγκυρο αναγνωριστικό στη γλώσσα Python, καθώς το “for” χρησιμοποιείται ως λέξη-κλειδί (keyword) για τη δομή επανάληψης. Έτσι, η μέθοδος isidentifier() επιστρέφει την τιμή True. Το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
ShortCode: [adinserter block=”4″]
Η μέθοδος islower() στην Python χρησιμοποιείται για να ελέγξει αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται από μικρούς χαρακτήρες. Αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι μικρά γράμματα, η μέθοδος επιστρέφει την τιμή True. Αν υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας που δεν είναι μικρό γράμμα, τότε η μέθοδος επιστρέφει την τιμή False.
Για παράδειγμα, αν έχουμε το αλφαριθμητικό “hello”, το οποίο αποτελείται από μικρούς χαρακτήρες, η κλήση της μεθόδου islower() σε αυτό το αλφαριθμητικό θα επιστρέψει True. Αν όμως έχουμε το αλφαριθμητικό “Hello”, το οποίο περιλαμβάνει κεφαλαίο χαρακτήρα, η μέθοδος islower() θα επιστρέψει False.
Η σύνταξη της μεθόδου islower() είναι η εξής:
string.islower()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι αλφαβητικοί χαρακτήρες του string είναι μικροί, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου islower():
Παράδειγμα 1:
string = "hello world" print(string.islower()) # Επιστρέφει True αφού όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι πεζοί (μικρά γράμματα)
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “hello world”. Η μέθοδος islower() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι πεζοί (μικρά γράμματα).
Στην περίπτωση αυτή, αφού όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι πεζοί γράμματα, η μέθοδος islower() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = "Hello World" print(string.islower()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει τουλάχιστον έναν κεφαλαίο χαρακτήρα
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “Hello World”. Η μέθοδος islower() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι πεζοί (κεφαλαία γράμματα).
Στην περίπτωση αυτή, αφού το αλφαριθμητικό περιέχει τουλάχιστον έναν κεφαλαίο χαρακτήρα (το γράμμα ‘H’), η μέθοδος islower() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Παράδειγμα 3:
string = "hello World" print(string.islower()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει κεφαλαίους χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “hello World”. Η μέθοδος islower() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι πεζοί (μικρά γράμματα).
Στην περίπτωση αυτή, αφού το αλφαριθμητικό περιέχει τον κεφαλαίο χαρακτήρα “W”, η μέθοδος islower() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Η μέθοδος isnumeric() είναι μια συνάρτηση που χρησιμοποιείται στην Python για να ελέγξετε αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται από αριθμούς. Αν το αλφαριθμητικό περιέχει μόνο αριθμούς, η μέθοδος isnumeric() επιστρέφει την τιμή True, αλλιώς επιστρέφει την τιμή False. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μέθοδος isnumeric() αναγνωρίζει μόνο αριθμούς και δεν αναγνωρίζει δεκαδικούς αριθμούς ή αριθμητικές τιμές με σύμβολα όπως το σημείο “.” για δεκαδικούς αριθμούς ή το σύμβολο “-” για αρνητικούς αριθμούς. Αν θέλετε να ελέγξετε αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται από αριθμούς που περιλαμβάνουν και δεκαδικούς αριθμούς, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο isdigit() αντί για την isnumeric().
Η σύνταξη της μεθόδου isnumeric() είναι η εξής:
string.isnumeric()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες του string είναι αριθμοί, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isnumeric():
Παράδειγμα 1:
string = "12345" print(string.isnumeric()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελείται από αριθμητικούς χαρακτήρες
Η μέθοδος isnumeric() εκτελείται στο αλφαριθμητικό string και ελέγχει εάν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί. Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό “12345” αποτελείται μόνο από αριθμητικούς χαρακτήρες, επομένως η μέθοδος isnumeric() επιστρέφει την τιμή True. Το αποτέλεσμα True εκτυπώνεται στην οθόνη.
Παράδειγμα 2:
string = "12.34" print(string.isnumeric()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιλαμβάνει μη αριθμητικούς χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “12.34”. Η μέθοδος isnumeric() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό περιλαμβάνει τον χαρακτήρα ‘.’ που δεν είναι αριθμητικός. Επομένως, η μέθοδος isnumeric() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Παράδειγμα 3:
string = "2²" print(string.isnumeric()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό περιέχει αριθμητικούς χαρακτήρες
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “2²”. Η μέθοδος isnumeric() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι αριθμητικοί.
Στην περίπτωση αυτή, αν και ο χαρακτήρας “²” δεν είναι τυπικός αριθμητικός χαρακτήρας, η μέθοδος isnumeric() επιστρέφει True γιατί ο χαρακτήρας “²” αναγνωρίζεται ως αριθμητικός χαρακτήρας στο πλαίσιο των αριθμών Unicode. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
ShortCode: [adinserter block=”5″]
Η μέθοδος isprintable() στην Python χρησιμοποιείται για να ελέγξει αν όλοι οι χαρακτήρες ενός αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι, δηλαδή αν μπορούν να εμφανιστούν στην οθόνη ή να εκτυπωθούν. Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες είναι εκτυπώσιμοι και False αν υπάρχει τουλάχιστον ένας μη εκτυπώσιμος χαρακτήρας.
Έτσι, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο isprintable() σε ένα αλφαριθμητικό, μπορούμε να ελέγξουμε αν όλοι οι χαρακτήρες του είναι εκτυπώσιμοι.
Η σύνταξη της μεθόδου isprintable() είναι η εξής:
string.isprintable()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες του string είναι εκτυπώσιμοι, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isprintable():
Παράδειγμα 1:
string = "Hello World" print(string.isprintable()) # Επιστρέφει True αφού όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “Hello World”. Η μέθοδος isprintable() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι.
Στην περίπτωση αυτή, αφού όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι (όπως γράμματα, κενά διαστήματα και σημεία στίξης), η μέθοδος isprintable() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = "Hello\nWorld" print(string.isprintable()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει μη εκτυπώσιμους χαρακτήρες
Η μεταβλητή string περιέχει το αλφαριθμητικό “Hello\nWorld”, όπου ο χαρακτήρας \n αντιπροσωπεύει έναν αλλαγή γραμμής (newline character). Η μέθοδος isprintable() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι.
Στην περίπτωση αυτή, αφού το αλφαριθμητικό περιέχει τον μη εκτυπώσιμο χαρακτήρα \n, η μέθοδος isprintable() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Παράδειγμα 3:
string = "Hello\tWorld" print(string.isprintable()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει μη εκτυπώσιμους χαρακτήρες (στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον χαρακτήρα tab)
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “Hello\tWorld”. Η μέθοδος isprintable() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι εκτυπώσιμοι.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό περιέχει τον μη εκτυπώσιμο χαρακτήρα tab, ο οποίος δημιουργείται με τον χαρακτήρα \t. Επειδή ο μη εκτυπώσιμος χαρακτήρας υπάρχει στο αλφαριθμητικό, η μέθοδος isprintable() επιστρέφει την τιμή False. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι False.
Η μέθοδος isspace() στην Python χρησιμοποιείται για να ελέγξετε αν όλοι οι χαρακτήρες ενός αλφαριθμητικού είναι κενοί χαρακτήρες. Οι κενοί χαρακτήρες περιλαμβάνουν το κενό διάστημα (” “), τον χαρακτήρα tab (“\t”), τον χαρακτήρα νέας γραμμής (“\n”), τον χαρακτήρα αλλαγής σελίδας (“\f”), τον χαρακτήρα αναπαράστασης μεταφοράς (“\r”) και τον χαρακτήρα κάθετης γραμμής (“\v”).
Η μέθοδος isspace() επιστρέφει True εάν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι κενοί χαρακτήρες, δηλαδή δεν περιέχει άλλους χαρακτήρες εκτός από αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία των κενών χαρακτήρων. Αντίθετα, εάν το αλφαριθμητικό περιέχει έστω και έναν μη κενό χαρακτήρα, η μέθοδος isspace() επιστρέφει False.
Έτσι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μέθοδο isspace() για να ελέγξουμε αν ένα αλφαριθμητικό αποτελείται αποκλειστικά από κενούς χαρακτήρες.
Η σύνταξη της μεθόδου isspace() είναι η εξής:
string.isspace()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν όλοι οι χαρακτήρες του string είναι κενοί χαρακτήρες, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου isspace():
Παράδειγμα 1:
string = " " print(string.isspace()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελείται μόνο από κενά διαστήματα
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή ” “. Η μέθοδος isspace() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι κενά διαστήματα.
Στην περίπτωση αυτή, αφού το αλφαριθμητικό αποτελείται μόνο από κενά διαστήματα, η μέθοδος isspace() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = " Hello World " print(string.isspace()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό περιέχει κενά διαστήματα, όχι μόνο κενά
Η μέθοδος isspace() καλείται στο αλφαριθμητικό ” Hello World “. Αυτή η μέθοδος ελέγχει αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι κενά διαστήματα. Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό περιέχει κενά διαστήματα, αλλά υπάρχουν και μη κενοί χαρακτήρες (το “H”, το “W” και τα γράμματα πριν και μετά τα κενά διαστήματα), οπότε η μέθοδος isspace() επιστρέφει False.
Παράδειγμα 3:
string = "\n\t" print(string.isspace()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελείται μόνο από κενά διαστήματα και χαρακτήρες νέας γραμμής
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “\n\t”. Η μέθοδος isspace() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν όλοι οι χαρακτήρες του αλφαριθμητικού είναι κενά διαστήματα, στην περίπτωση αυτή, ή όχι.
Επειδή το αλφαριθμητικό αποτελείται μόνο από κενά διαστήματα και χαρακτήρες νέας γραμμής, η μέθοδος isspace() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Η μέθοδος istitle() στην Python επιτρέπει να ελέγξουμε αν ένα αλφαριθμητικό είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα στην αρχή κάθε λέξης. Αν όλες οι λέξεις στο αλφαριθμητικό ξεκινούν με κεφαλαίο γράμμα και τα υπόλοιπα γράμματα τους είναι πεζά, η μέθοδος istitle() επιστρέφει την τιμή True. Αν υπάρχει τουλάχιστον μία λέξη που δεν ακολουθεί αυτό το πρότυπο, επιστρέφει την τιμή False.
Η σύνταξη της μεθόδου istitle() είναι η εξής:
string.istitle()
Η μέθοδος επιστρέφει True αν το string είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα στην αρχή κάθε λέξης, αλλιώς επιστρέφει False.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη χρήση της μεθόδου istitle():
Παράδειγμα 1:
string = "This Is A Title" print(string.istitle()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό αποτελεί τίτλο, με κάθε λέξη να ξεκινά με κεφαλαίο γράμμα
Στον παραπάνω κώδικα, έχουμε ένα αλφαριθμητικό με την τιμή “This Is A Title”. Η μέθοδος istitle() καλείται στο αλφαριθμητικό αυτό και επιστρέφει μια λογική τιμή (True ή False) ανάλογα με το αν το αλφαριθμητικό αποτελεί τίτλο.
Στην περίπτωση αυτή, αφού κάθε λέξη στο αλφαριθμητικό ξεκινά με κεφαλαίο γράμμα, η μέθοδος istitle() επιστρέφει την τιμή True. Έτσι, το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.
Παράδειγμα 2:
string = "this is an example" print(string.istitle()) # Επιστρέφει False αφού το αλφαριθμητικό δεν είναι σε μορφή τίτλου
Η μέθοδος istitle() καλείται στο αλφαριθμητικό “this is an example” και ελέγχει εάν το αλφαριθμητικό είναι σε μορφή τίτλου. Όμως, στην περίπτωση αυτή, καμία από τις λέξεις δεν ξεκινά με κεφαλαίο γράμμα, επομένως το αλφαριθμητικό δεν είναι σε μορφή τίτλου. Η μέθοδος istitle() επιστρέφει False και αυτό είναι το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη.
Παράδειγμα 3:
string = "Hello World This Is A Title" print(string.istitle()) # Επιστρέφει True αφού το αλφαριθμητικό πληροί τις προϋποθέσεις για να θεωρηθεί τίτλος
Η μέθοδος istitle() καλείται στο αλφαριθμητικό “Hello World This Is A Title”. Αυτή η μέθοδος ελέγχει αν το αλφαριθμητικό θεωρείται τίτλος, δηλαδή αν οι πρώτοι χαρακτήρες κάθε λέξης είναι κεφαλαίοι γράμματα και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι πεζά γράμματα.
Στην περίπτωση αυτή, το αλφαριθμητικό “Hello World This Is A Title” πληροί αυτήν την προϋπόθεση, καθώς ο πρώτος χαρακτήρας κάθε λέξης είναι κεφαλαίος και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι πεζοί. Επομένως, η μέθοδος istitle() επιστρέφει την τιμή True. Το αποτέλεσμα που εκτυπώνεται στην οθόνη είναι True.